ศิลปวัฒนธรรมและประเพณีของประเทศบรูไน
บรูไนมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับมาเลเซียและอินโดนีเซียมาก มีวัฒนธรรม
ประเพณี ภาษา และการแต่งกาย ที่คล้ายคลึงกัน
รวมทั้งยังมีวัฒนธรรมที่ได้รับอิทธิพลจากศาสนาอิสลามด้วย เช่น
สตรีชาวบรูไนจะแต่งกายมิดชิด นุ่งกระโปรงยาว เสื้อแขนยาว และมีผ้าโพกศีรษะ
คนต่างชาติ จึงไม่ควรนุ่ง กระโปรงสั้น และใส่เสื้อไม่มีแขน
ควรหลีกเลี่ยงเสื้อผ้าสีเหลือง เพราะถือเป็นสีของพระมหากษัตริย์ การทักทาย
จะจับมือกันเบาๆ และสตรีจะไม่ ยื่นมือให้บุรุษจับ
การชี้นิ้วไปที่คนหรือสิ่งของถือว่าไม่สุภาพ แต่ จะใช้หัวแม่มือชี้แทน
และจะไม่ใช้มือซ้ายในการส่งของให้ผู้อื่น สตรีเวลานั่งจะไม่ให้เท้าชี้ไปทางผู้ชาย
และไม่ ส่งเสียงหรือหัวเราะดัง
การรับประทานอาหารร่วมกับชาวบรูไน
โดยเฉพาะคู่เจรจาที่เป็นชาวมุสลิมควรระมัดระวังการสั่งอาหาร
ที่เป็นเนื้อหมูและเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์
เนื่องจากผิดหลักปฏิบัติของศาสนาอิสลาม ไม่รับประทานเนื้อหมู
และถือเป็นกฏที่ปฏิบัติกันอย่างเคร่งครัดในการห้ามดื่มสุรา อาจขอให้
คู่เจรจาชาวบรูไนช่วยเลือกร้านอาหาร
ทั้งนี้บรูไนไม่มีวัฒนธรรมการให้ทิปในร้านอาหาร ในกรณีที่เป็น
ร้านอาหารขนาดใหญ่จะมีการเก็บค่าบริการ เพิ่มร้อยละ 10
อยู่แล้ว
อาลุส ญูวา ดินดัง(Alus
Jua Dendang) คือการแสดงฟ้อนรำของชาวบรูไน
เป็นประเพณีที่สืบต่อกันมาจากสมัยโบราณ มักมีแสดงในงานแต่งาน
มีนักเต้นทั้งผู้ชายและผู้หญิง ทำการฟ้อนรำและร้องเพลงประกอบ
เทศกาลเมาลิด เป็นคำนามเกี่ยวกับเวลาและสถานที่ซึ่งจะแปลความหมายเป็นเวลา หรือสถานที่นั้นย่อมขึ้นอยู่กับส่วนขยายภายในประโยค ดังนั้น เมาลิด หมายถึง สถานที่เกิดของท่านนบีอย่างแน่นอน นักวิชาการต่างมีความเห็นตรงกันว่า นบีมุฮัมหมัด (ซ.ล.) เกิดในวันจันทร์เดือน รอบีอุลเอาวัล ปีช้าง เพราะท่าน อิมามมุสลิมได้บันทึกหะดีษไว้ในหนังสือ ซ่อเฮียหของท่านจาก อบีกอตาดะฮรฎิฯ ว่าท่านร่อซูลศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ถูกถามเกี่ยวกับ การถือศีลอดในวันจันทร์ ท่านกล่าวว่า “นั่นคือวันที่ฉันเกิด วันที่ฉันได้รับการแต่งตั้งให้เป็นนบี และเป็นวันที่อัลกรุอานได้ถูกประทาน มายังฉัน” แต่จะตรงกับวันที่เท่าไหร่นั้น นักวิชาการมีความเห็นแตกต่างกัน ท่านอิบนุอิสหาก ผู้บันทึกชีวประวัติของท่านนบีคนแรกมีความเห็นว่า ท่านนบีมุฮัมหมัด (ซ.ล.) เกิดในวันที่ 12 เดือนรอบีอุลเอาวัล ท่านอิบนุฮิชาม ได้รายงานอยู่ในหนังสือชีวประวัติของท่านนบีมุฮัมหมัด (ซีเราะฮ.อิบนิฮิชาม)
เทศกาลกาไว ดายัค คือ เทศกาลเก็บเกี่ยวของชนเผ่าพื้นเมือง
โดยเฉพาะชาวอิบันและบิดายูห์ ซึ่งจะสวมชุดประจำเผ่าของตนมาเข้าร่วมงานเฉลิมฉลอง
ทำพิธีบูชาเทพแห่งข้าวและเทพแห่งความร่ำรวย และถวายอาหารพื้นเมืองหลายชนิดและตูอัค
(เหล้าที่หมักจากข้าว) นี่คือเทศกาลที่นักท่องเที่ยวทั้งชาวมาเลเซียและชาวต่างชาติ
‘ไม่ควรพลาด’
เทศกาลฮารีรายออีดิลฟิตรี
เป็นงานฉลองหลังจากการถือศีลอดในเดือนรอมฏอน
ซึ่งเป็นงานเฉลิมฉลองที่สำคัญในรอบปีของชาวมุสลิม
ที่มา
https://sites.google.com/site/longnationalfestival/theskal- khxng-bruni
